Seplenienie
luty 2012Seplenienie (sygmatyzm) – polega ono na nieprawidłowej realizacji głosek zębowych (dentalizowanych): syczących (s, z, c, dz), szumiących (š, ž, č, dż) i ciszących (ś, ź, ć, dź). Rozróżnia się następujące rodzaje seplenienia:
Seplenienie (sygmatyzm) – polega ono na nieprawidłowej realizacji głosek zębowych (dentalizowanych): syczących (s, z, c, dz), szumiących (š, ž, č, dż) i ciszących (ś, ź, ć, dź). Rozróżnia się następujące rodzaje seplenienia:
Mowa bezdźwięczna to zaburzenia, które objawia się nieprawidłowościami w realizacji dźwięczności polegające na niewymawianiu głosek dźwięcznych oraz na zastępowaniu ich odpowiednimi głoskami bezdźwięcznymi bądź też myleniu obu szeregów. Wyjątkiem są tu samogłoski oraz spółgłoski sonorne: r, l, m, n, li, j, m, ń.
Rotacyzm (reranie) – wada wymowy polegająca na nieprawidłowej realizacji głoski r. Jej przyczynami może być budowa anatomiczna języka (np. zbyt krótkie wędzidełko, zbyt duży lub krótki i gruby język, rozszczep podniebienia miękkiego, ogólna mniejsza ruchomość koniuszka języka), brak umiejętności słuchowej rozróżniania głosek, nieprawidłowe wzorce wymowy z otoczenia.
Jąkanie jest zaburzeniem płynności, rytmu i tempa mówienia. Początek jąkania najczęściej ma miejsce w okresie tworzenia się umiejętności wypowiadania się całymi zdaniami, tj. między 2-3 a 7 rokiem życia.
Dyslalia [z greckiego dys -zaburzenie; lalia – mowa] to wada polegająca na realizacji fonemów niezgodnie ze zwyczajem społecznym, normą w danym języku. Stanowi ona opóźnienie w przyswajaniu sobie języka z powodu opóźnionego wykształcenia się funkcji pewnych struktur mózgowych. Zachowane są rytm, akcent, melodia, lecz mowa jest zatarta, mało zrozumiała bądź też zupełnie niezrozumiała (bełkot).
Mowa nie należy do wrodzonych umiejętności. Dziecko przyswaja ją sobie od najbliższego otoczenia, głównie od matki, którą stara się naśladować. Największe znaczenie w toku przyswajania mowy ma słuch. Dziecko uczy się nazewnictwa, kojarzenia danego słowa z konkretnym przedmiotem oraz koordynacji ruchów różnych grup mięśniowych narządów mowy. Zaburzenia mowy powodują zarówno społeczne (utrudnienia w komunikacji), jak i poznawcze konsekwencje. Opóźniony rozwój mowy obniża także poziom intelektualny dziecka.